Pas tri dekadave, një grua rikujton një prej momenteve më traumatike të jetës dhe merr guximin ta ndajë me të gjithë përvojën e saj në revistën “Cosmopolitan’”. Gabby, e gjendur në zyrën e terapistes së saj tregon se si krejt papritur u kujtua se në fëmijërinë e saj është abuzuar seksualisht.
Ajo rrëfen se ishte shtrirë në divanin e zyrës së terapistes dhe i kishte ngulur sytë në tavan. Së bashku me terapisten, kishin zbuluar një mënyrë shumë të mirë për të treguar ngjarjet jetësore: të mos shiheshin në sy. Kjo e ndihmonte pacienten të ndihej më pak e depërtueshme dhe e prekshme nga traumat e saj, si dhe pikërisht kjo taktikë e ndihmoi që pas shumë kohësh në terapi, të fliste për ndjesitë që nuk i kishte ndarë kurrë me të tjerët. Paritur, narratorja e kësaj historie, e quajtur Gabby, tregoi se gjatë gjithë jetës së saj është ndjerë sikur kishte përfituar nga të tjerët, edhe kur bëhej fjalë për seksin.
Bashkëbiseduesja i tha se kjo mënyrë të shprehuri e bënte të mendonte se Gabby kishte përjetuar një histori abuzimi seksual. Menjëherë Gabby reagoi sikur e pickoi diçka, por u kujtua mbi një ngjarje që mendja e saj e kishte harruar. Një kujtim i largët kishte ndikuar në çdo fushë të jetës së saj dhe trauma qe aq e madhe, sa truri e saj e kishte rrënjosur thellë. Asaj iu kujtua abuzimi seksual që kishte përjetuar në fëmijëri. Pëllëmbët e duarve iu djersitën, trupi iu mpi dhe dukej sikur nuk përkiste më në atë dhomë. Kishin mbetur vetëm pak minuta nga përfundimi i seancës, kur terapistja e kapi nga supet, duke thyer kufirin fizik mes pacientes dhe terapistes. “Do të të telefonoj sapo të mbaroj seancën. Ti nuk je vetëm. Unë jam këtu”, i tha Gabby-t, e cila tashmë ndihej e tmerruar.
Pasi doli, shkoi në një dyqan dhe hyri drejt e në dhomën e veshjes, ku qau me dënesë. Më pas, telefonoi miken e saj Elisa-n, e cila punonte me persona që kishin përjetuar trauma apo përballeshin me varësi të ndryshme. E dinte shumë mirë që ajo do ta ndihmonte.
“Elisa, sapo u kujtova! Në fëmijëri, jam abuzuar seksualisht”, – i tha mes lotësh.
“Gabby, e kam dyshuar përherë”, – ia ktheu mikja e saj dhe papritur, Gabby u ndie e lehtësuar. Tashmë po e kuptonte pse kishte qenë e varur nga substancat narkotike, pse punonte pa fund, apo pse i stepej një lidhje të vërtetë romantike. Gjithsesi, sapo mbërriti në shtëpi, i gjithë lehtësimi u zhduk, duke ia lënë vendin dëshpërimit. Gabby telefonoi terapisten, e cila i shpjegoi se kishte rikuperuar një kujtim të shkëputur.
Disa ditë më vonë, Gabby la një seancë tjetër me terapisten, këtë herë përmes telefonit. Ndërkohë që e telefononte, ndihej e paralizuar nga frika. Terapistja e pyeti nëse kishte ndonjë kujtim të ri nga ngjarja dhe Gabby rrëfeu se në vetëdijen e saj, ende nuk e kishte rikuperuar të gjithë përvojën, rrjedhimisht, nuk dinte shumë detaje. Ajo s’mbante mend saktësisht çfarë ndodhi apo kush ishte personi që e abuzoi. Thjesht, ishte mëse e sigurt që kishte ndodhur. Tanimë, kishte çelur një derë të re, nga e cila kishte frikë, por edhe kuriozohej.
Shumë shpejt, nisi të kryente terapi në grup dhe e kuptoi se kishte shumë gra që kishin përjetuar të njëjtën traumë. Mësoi edhe se truri ka një mori mënyrash me të cilat përballon traumat, ndonjëherë edhe duke i harruar ato. Truri thjesht shkëputet nga e tashmja. Në rastet e traumës me “T” të madhe, shkëputja është edhe më e fortë, ndonjëherë edhe fshihen komplet nga memoria e viktimës.
E gjithë jeta e Gabby-t mori kuptim, por edhe u trondit në çdo dimension të saj. Terapistja e ndihmoi që të kuptonte pse iu deshën plot tri dekada që të kujtonte traumën e saj, gjithsesi e gjithë puna që bënë së bashku, yoga, meditimi, si dhe dëshira për të qenë versioni më i mirë i vetes, e ndihmuan të kujtonte gjithçka.
Gabby e pranon se sot e sheh qartë se si një forcë e madhe dashurie i riktheu shpresën dhe e shëroi fëmijën e saj të lënduar nga personi që e lëndoi kaq shumë kur ishte thjesht një vogëlushe.
Burimi:Cosmopolitan
